Sie stehen eng umschlungen
Ein fleischgemisch svo reich an tagen
Wo das meer das land beruhrt
Mun sie ihm deyja wahrheit sagen
Doch
Wo das meer zu ende ist
Heck sie zitternd seine hönd
Og hat ihn auf die stirn gekusst
Sie tragt frá abend in der brust
Og weiss dass sie verleben muss
Sie legt den kopf in seinen schoss
Und bittet einen letzten kuss
Und dann hat is sie gekusst
Wo das meer zu ende ist
Íhre lippen schwach und bla?
Er ekki hægt að sjá hvað?
Der letzte kuss er svo langur hver
Þar letzte kuss
Er erert sich nicht mehr
…………………………………………………………………
Sis
Handleggir þeirra hanga þétt utan um hvor annan á þann hátt.
Blanda af stærðum, mjög líflegir dagar.
Þar sem sjórinn snertir landið.
Stelpan vill segja honum sannleikann.
En vindurinn étur orð.
Þar sem sjórinn endar
Stúlkan heldur í hendur sínar, skjálfti.
Og hann kyssir hana í ennið.
Stelpan ber nóttina í faðmi sínum,
Hann veit að hann verður að hverfa.
Hann setur höfuðið í fangið á sér.
Og hann vill fá síðasta kossinn.
Og þá kyssti strákurinn hann,
Þar sem sjórinn endar.
Varir hans eru viðkvæmar og fölar,
Og augu hans eru grátbrosleg.
Síðasti koss var of langt síðan.
Síðasti koss…
Strákurinn man ekki lengur
brandari brandari 
